♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
خوب که بگردی عشق رو هرجای خونه می‌تونی پیدا کنی
بین دونه‌های پودر ماشینی که می‌ریزم تا پیرهن آبیت رو بشور
بین برنج‌های مخلوط شده با قرمه‌سبزی، که هیچ‌وقت بلد نشدم اون‌جوری که باید درستش کنم؛ ولی تو همیشه با به‌به گفتن خوردیش
بین کتابایی که اون اولا واست کادو گرفته بودم، بین نامه‌های نادر ابراهیمی
تووی نگاه چشمام، که گاهی بدون هیچ حرفی فقط دوخته می‌شه بهت
قاطی چای دارچینای عصرای تابستون و طعم عسل حل شده با شیر گرم
حتی تووی موج موج خستگی صورتم، وقتی که خوابم
آره، عشق رو هرجای خونه که بگردی می‌تونی پیدا کنی
مخصوصاً توو کاغذی که روش می‌نویسم
خیلی دوستت دارم و بعضی شبا می‌چسبونم به در یخچال، تا صبح وقتی داری میری ببینیش
و تو هم پایینش برام می‌نویسی
من خیلی بیشتر از خیلیِ تو، دوستت دارم

 



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

گویند که عشاق جهان عقل ندارند

یعنی تو خری ، من به مراتب ز تو خرتر

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

 

علیرضا فیاض

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


بخشی از نامه ی شهید سید محمدرضا دستواره به همسرش _خانم رستمیان

 

خدمت یگانه همسر مهربانم سلام – دوستت دارم

ضمن عرض سلام امیدوارم حالت خوب باشد و هیچگونه ناراحتی نداشته باشی و اوقات را بخوبی و خوشی بسر ببری و خداوند دائماً حافظ و نگهدارت باشد

همسرم

بسیار دلم برایت تنگ شده و هوای تو را کرده است بعد از هر نمازی دعایت میکنم آخر میدانی خیلی دوستت دارم و چون خیلی دوستت دارم دلم هم برایت خیلی تنگ میشود و چون نمیتوانم پیشت باشم لذا برایت دعا میکنم
حال خودم خوب است اما بواسطه شهادت حسن عزیز خیلی ناراحتم ولی چه کنم که کاری از دستم بر نمیآید فقط باید بخدا پناه برد

 

امینی هم زخمی شده و رفته و لذا خیلی تنها هستم خیلی حوصلهام سر رفته ولی دائما از خدای بزرگ کمک میگیرم و خودش صبر میدهد والا تا الان میبایست دق کرده باشم
خیلی دلم میخواست کنار تو بودم و چند ساعتی درددل میکردم و کمی تسلی پیدا می کردم

بزودی شاید بیایم ولی باز نوشتن این نامه باعث کمی آرامش خاطرم گردید چون باز گفتگو با یک رفیق است با یک رفیقی که خیلی دوستش دارم و دوستم دارد
امیدوارم که متاثرت نکرده باشم میدانم ناراحت میشوی ولی خودت را کنترل کن


*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

نامه های عاشقانه | قسمت سوم | علی‌رضا اشرف گنجویی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت چهارم | روح اللَّه خمینی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت پنجم | محسن حججی ◄

*~*~*~*~*~*~*~*
معلم ها همیشه به فکر پیشرفت دانش آموزاشونن
چه معلم های واقعی چه تو کارتون ها و انمیمه ها
اگه چند دقیقه به رفتار هاشون فکر کنی میفهمی

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

شما رو نمیدونم ولی من از همینجا به معلمم میگم

معلم عزیزم روزت مبارک؛خیلی دوستت دارم
به قول شاعر

《معلم قافله سالار عشق است》


*!^^!^^^^!^^!*

❤🌸🌷🌹روز معلم مبارک❤🌸🌷🌹

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

سلام. یارو دکتر خوش تیپه گفته به هر کی میرسم نگم سلام، ولی من میگم به شما. شما که هرکی نیسی، سلام


جات خالی، پریشب باد زد برگ درخت پیره رو ریخت تو حیاط آسایشگاه

یهو دیدیم همه جا شد برگای چروک زرد و نارنجی، خسته خسته
فهمیدیم پاییز شده. پاییز یهو میاد، می دونی که
وقتی میاد که بدونی بهارت رفته واسه همیشه
گفته بودم برات

این روزا خوبم، یعنی از وقتی فراموشت کردم خوبم
صبح تا شب به دیوار نیگا می کنم به همه چی فکر میکنم غیر تو، شبا هم قرصای آبی میخورم، خوابم نمی بره

راه میرم تو حیاط، با دو تا مورچه رفیق شدیم، تا صبح با هم می گردیم دور حوض خالی، ساکت ساکت

حوض خالی عین قبره، آدم دوس داره بره بخوابه توش، ولی یادمون میاد هیشکی نیس بالا قبرمون گل بذاره، میگیم ولش کن نصفه شبی

چارشب پیشا رفتیم با پرستار قشنگه حرف زدیم، نمره خونه شما رو دادیم گرفت، یه دل سیر صداتو گوش کردیم
صدات رو پیغامگیر عین قدیما مهربونه، همونجوری که میگفتی انقد منو نخندون دیوونه. یادته؟ یادت رفته از بس نبودیم


عکساتو دیدم دلبر. با یارو جدیدیه، تو سفید پوشیدی اون سیاه، چه به هم میاین

چقد هم قشنگ خندیده بودی براش، یه جوری نیگاش کرده بودی انگار که اون تو باشه و تو من
همون شکلیه که دوس داشتی همیشه
قشنگه، دوسش دارم. یعنی هر کی رو تو دوس داری منم دوس دارم


این نامه آخرمه واسه تو
باس جمع کنیم بریم از این آسایشگاه، دکتر گفته روزا میتونی بری کار کنی، شبا بیای همینجا بخوابی
خیلی بهترم
توئم دیگه نترس ، من نمیام داد بزنم سرت، نمیامَم دورت بگردم، نمیام اونقد بخندونمت که ضعف کنی، نمیام بشینم بغل دستت تو ماشینت و سر هر پیچ ماچت کنم، نمیام برات شعر بخونم شبا، نمیام اونقد بگم میشه دلبرانه بنگری که کلافه شی، نمیام بمونم کنارت و شب تا صبح نیگات کنم بس که ماهی وقتی خوابی

نه

میرم گم و گور میشم، ته مهای شهر

جدیدیه از من بهتره، میدونم
دیدم تو عکسا

ببخش اگه نبودم اونی که میخواستی، دوس داشتم باشم، بلد نبودم

توئم دیگه فکر من نباش، غصه نخور، نیا از پشت میله های آسایشگاه یواشکی نیگام کن

خوبم

خیال کن دیوونه یه شب خوابید تو حوض خالی، مورچه ها خاک ریختن روش، کلاغ واسش مرثیه خوند، برف اومد

همه یادشون رفته من رو، تو هم بخند و بگذر و فراموش کن که دنیا محل گذره

حالا که تموم شده بذار این خط آخر نامه بگم برات، می ارزید

اون روزا به این شبا می ارزید

گفتم که بدونی پشیمون نیسم
فقط دیگه نیسم، خستم، میخوام چارتا پاییز بخوابم
همه میگن آبروم رفته، منم میخندم ومیگم همینه آبرو

خدافس

o*o*o*o*o*o*o*o

حالم خوب است...درست مثل کسی که درحال مصرف مواد مخدره
حالم بد است...درست مثل کسی که مواد مخدر دیگر رویش تاثیری ندارد
حال افکارم ابریست...درست مثل کسی که دود مواد مخدر رو به ریه هایش میفرستد
حال چشمانم بارانیست...درست مثل کسی که بخاطر دردهای زندگی به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده است
حال دستانم لرزان است...درست مثل عوارض مصرف بیش از اندازه مواد مخدر
دلم معتاد شده...به خنده هایش،به گریه هایش،به نحوه ی حرف زدنش،به شیوه ی راه رفتنش،به نگاه های پرمعنایش،به بوی خوب عطر تنش،به صورت ماهش،به زیبایی انگشتانش،به شیرین بودن حرفهایش،به...درست مثل کسی که به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرده است و بدون آن دیگر شاد نمیشود؛اصلا بدون آن دیگر زندگیش معنا ندارد؛و میداند آخر خط این اعتیاد بیش از اندازه اش تنها مرگ است

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بعضی اوقات به ستاره ها خیلی حسودیم میشه

حسودیم میشه چون که اونا میتونن هر شب یه دل سیر کسی رو که خیلی خیلی دوسش دارم رو نگاه کنن
برای دیدنت...بوییدنت...لمس دستانت...هفت آسمان را گذر کردم

Sepideh.MJ

یه چند وقته خیلی با خدا رفیق شدم با هم میگیم ، میخندیم

هر روز صبح با من سوار دوچرخه میشه ، میشونمش جلوی دوچرخه با هم میریم مغازه

براش آواز میخونم ، حرف میزنیم ، ظهر ، بعد از ظهر و شبم همیطوری

یبار ظهر بود تو مسیر برگشت خونه

داشتم باش حرف میزدم

بش میگفتم خدایا بیا خدا نباش دوستم باش

بعد بش گفتم اوووووف چه دوست زور داری هستیا ایول

بعد بش گفتم خدایا دلت بسوزه من ، خدایی به قدرت و پر زوریه تو دارم ولی تو نداری

خدا هم هی میخندید

بعد وسط همین صحبتا بودیم

یهو گفتم خدایا دوست هم نمخا باشی بیا عشقم باش

یهو قیافش ایطوری شد

😐😗

بعد گفتمم نههههه اصن بیا دوز دخترم بشو

بعد قیافش ایطوری شد
😟😟


بعد گفتم اصن بیا یه بوس خاک بر سری ازت بگیرم

بعدم لبامو قنچه کردم چشامم بستم

که یهو چرخم لیز خورد با باکسن خوردم زمین ک#ونم پاره شد


خدا هم افتاد تو شمشادا

فکر کنم داشت در مقابل بوس کردن مقاومت میکرد که خوردیم زمین

رفتم بلندش کردم تکوندمش دوباره راه افتادیم رفتیم خونه


*baghal*

خیلی خدای گوگولی ایه ، خیلی دوزش دارم

**♥** *ghalb_sorati*

اتاناز درطول مسیر ساکت بود
حتی برایش مهم نیست که مسافر کدام شهر هست
از فرودگاه خارج شدند
ایپای تاکسی گرفت و حرکت کردند
بعد از یه ربع تاکسی ایستاد ایپای رو به اتاناز کرد و گفت

اتاناز همینجا تو ماشین بمون من وسایل هامون رو تحویل هتل بدم و بیام

ایپای خوب چه کاریه منم بیام هتل دیگه؟

اتاناز اگه بدونی قراره کجا بریم یک ثانیه هم معطل نمی کنی

 

******اتاناز*****

با شیطنت بهم نگاه کرد.رفت و بعد چند دقیقه امد
و دوباره ماشین حرکت کرد
از شیشه به خیابان ها نگاه می کردم
عجیب بود
این خیابان غریبه عجیب برایم اشنا میزد
حس و حالم دگر گون شد

خدایا این شهر
با این حال خوشش
کدام دیار غریبه پرست هست؟

ماشین متوقف شد صدای ایپای رو شنیدم

اتاناز پیاده شو رسیدیم

با صدای ایپای به خودم امدم
ارام از ماشین پیاده شدم
بعد از کمی پیاده روی دیگر احتیاجی به حدس زدن نداشتم

این شهر با این حال خوشش
این کبوتران مست
این گنبد طلا
صدای نقاره خونه
همه و همه
یعنی اینکه انتظارم به پایان رسیده

از شادی هق میزدم
اشک میریختم
ایپای لبخند محوی زد
دست ظریفم را در دستش گرفت و به قدم هایمان سرعت بخشیدیم
کنار سقاخونه رسیدیم
دیگه پاهام نای راه رفتن نداشتن
‌فکرم رفت و رفت
به شش هفت سالگی ام
دختری با جام کوچک مسی از اب حوض اب بر می داشت
دختری که در حیاط دور سقا خونه می دوید
ده دوازده سال می گذشت
زانو زدم
چادرن پهن زمین شد
چشم از گنبد بر نمی داشتم اخه مگه می تونستم تزش چشم بردارم
ایپای چند قدم دور تر ازم ایستاد حتما اونم برا اولین بار حالم رو درک کرد
چندین بار از دهنم شنیده بود که  دلتنگ امام رضایم
حتما با خودش فکر کرده بود تنها کسی که می تواند منو به زندگی بر گرداند همین امام غریب هست.

نجوا می کردم

سلام مولا
چقدر دیر پاک شدم
چقدر دیر گناهام رو بخشیدین
چقدر دیر اذن دخولم دادی
تو هم دیدی دیگه بریدم منو طلبیدی
تو هم دیدی حتی برا همسرم غریبم منو طلبیدی

تو هم حس کردی دیگه تکه های قلبم قابل ترمیم نیست منو طلبیدی

تو هم فهمیدی بخاطر گرفتن حق زندگیم از همه سیلی خوردم از زمونه سیلی خوردم حتی از همسرم سیلی خوردم.منو طلبیدی
اره اقاااااا
منو طلبیدی تا غریب پرستی کنی؟مولا!دیدی اتاناز چه غریب بود.

******ایپای*****

نجوا های سوز ناک اتاناز را می شنیدم و دلم اتیش می گرفت حرف اخر اتاناز دیگه خارج از تحملم بود حتما سیلی که بهش زدم رو فراموش نکرده شاید هم هیچ وقت نتونه فراموش کنه.من اتاناز رو زجرش دادم نمی دونم از زمونه چی کشیده اما منم خیلی اذیتش کردم محبت کردن رو یادم نداده بودند تا بهش محبت کنم
چقدر با بی زبونی شکنجه اش داده بودم
براستی تو این مدت انتقام کی رو از اتاناز می گرفتم
چرا هیچ وقت نخواستم اتاناز و محبت هایش را ببینم
چقدر دیر فهمیدم که حق اتاناز از زندگی این نبود.اتاناز رو من بیمارش کردم اره من با بی محبتی هام و بی توجهی هام این بلا رو سرش اوردم خدا از سر تقصیراتم بگذره.اتاناز شونه هاش داشت میلرزید رفتم پیشش دستش رو گرفتم و گفتم

اتاناز بلند شو عزیزم
بلند شو برو داخل اینجا نشین برو داخل دل سیر زیارت کن

اتاناز نگاهم کرد تو نگاهش یه چیز خاصی بود مطمعنم داشت با زبون بی زبونی ازم تشکر می کرد

*******راوی******

و چقدر دیر شنید اتاناز کلمه ی عزیزم را از دهن همسرش را
هر چند دیر بود اما شیرین بود

داخل شد
سلام داد
خم شد و استانه ی ورودی را بوسید

و چقدر شیرین تر بود دیدار یار بعد از چندین سال انتظار

نزدیک نرفت
چون دلش پر بود و نیاز به هم صحبت داشت
و چه هم صحبت خوبی بهتر از صاحب خانه
تکیه به ستون روبه روی ضریح داد

دستانش را قلاب کرد
انقدر زیاد بود حرفایش که نمی دانست از کجا شروع کند داشت با صدای بلند حرف میزد این همه عمر خجالتی بوده و خجالتش به کارش نیومده الان بی پروا لب به سخن گشوده بود

کودک بودم و درس می خواندم
به هر سمت که می رفتم می گفتند نشون کرده ی پسر عمه ام هستم
نمی دانستم نشون کرده یعنی چی
زمونه شاید بر وفق مرادم شد و قسمتش نشدم
تو اون میان
ندانستم عاشقی چیست و عاشقم کردند
سه سال سوختم و ساختم دم نزدم
و چقدر سخت بود دیوانه اش باشی و دستانش را نگیری

یادته مولا
چقدر قسمت دادم که کمکم کنی فراموشش کنم و بعد از اون هر وقت پاکه پاک شدم منو بطلبی؟

الان که اینجام پس یعنی بخشیده شدم

بی خیال اقا
ادامه ی دردامو بگم برات
تو دنیای نوجوانیم ایپای را وارد زندگیم کردند
پسری که همچون خودم یه شکست خورده بود
اوایل دوستش نداشتم اصلا حسی بهش نداشتم
زمان می گذشت وابسته اش می شدم
هر چه نزدیکش شدم اون ازم دوری می کرد مثل یه غریبه شد باهام
و الانم که اینجام اما چه بودنی
مریضم حالم خوش نیست نفسم به شماره افتاده و من هر دم و باز دمم با التماسه
حالا که اینجام طبیبم باش تا خوب بشم
الان ایپای رو دوسش دارم اما
عاشقی شیرین تره
تو رو به جوادت قسم
کمکم کن عاشق باشم و عاشقی کنم
ضجه میزد و اشک می ریخت
با صدای بلند حرف میزد
می شنوی اقا
دیگه خسته شدم
خیلی خسته
تنها امیدی که برام مونده تویی
فقط خودت
اگه ردم کنی
دست رد به سینه ام تو بزنی
باهات قهر قهر میشم
میرم و میگم غریب نوازی نکردی
پس دستمو بگیر و تنهام نزار
تو رو به جوادت قسم تنهام نزار

بیشتر زائرا نگاهش می کردند
برخی هم پای اتاناز اشک می ریختند و برخی با دلسوزی نگاهش می کردند
اما هیچ کدام نمی توانستند درک کنند که این اتاناز چه از زندگی و زمونه کشیده بود
دست راستش را بلند کرد و فریاد زد

اقا جون ضامنم شو
دستمو بگیر

و چند لحظه بعد به ضریح چسبیده بود و فقط و فقط بو می کشید و هوای تازه را به سینه اش تزریق می کرد و چقدر حالش خوش بود

خدایا بهشتت ارزانیه خودت
همین جا همین قطعه ات متری چند برای ماندگاریم؟

 

ایپای اون طرف ظریح داشت درد و دل می کرد

امام رضا سلام

منم بنده ی گناهکار خدا.امدم برا بخشش امدم ضامنم شی تا خدا منو ببخشه.چقدر هم سفر زندگیم رو زجرش دادم بجای اینکه سنگ صبور غم هاش بشم شدم آیینه ی دقش.اتاناز نوجوانیش رو به پام ریخت اما منه نفهم اینو نفهمیدم.روش دست بلند کردم بار ها ناله اش رو در اوردم فک کردم زندگی یعنی همین

دیگه توبه می کنم زندگیه جهنمی رو براش بهشت می کنم اره باید این کار رو بکنم کمکم کن اقای مهربونی ها

بعد زیارت هر دو خارج شدند هر دو حال خوشی داشتند حالشون قابل وصف نبود لبخند بر لبانشان مهمان اما چشمان هر دو را نم اشک گرفته بود.اتاناز دلش از ایپای صاف شده بود اونم فقط بخاطر اینکه ایپای او را به بزرگترین ارزویش رسانده بود به سمت ایپای حرکت کرد ایپای که از خدایش بود پیش یارش باشد به سمت اتانار رفت وقتی رسید دطتش را دراز کردو گفت:

بریم اتانازم

با این حرف ایپای اتاناز سراسر وجودش پر خوشی شد دستش را در دست ایپای گذاشت و لبخندی شیرین تحویل ایپای داد و حرکت کردند

🌻🌻🌻

دو سال بعد از زیارت مشهد
تا حدودی حال اتاناز خوش بود
ایپای از زمین تا اسمان فرق کرده بود
اتاناز را عاشقانه دوستش داشت
و اتاناز عشق می ورزید و چقدر زندگیه چهار نفره ی اتاناز بعد از ان همه مشکلات شیرین تر بود
و این شیرینی را مدیون
طبیب دلشکسته اش رضا بود.

زهرا داشت تاوان اشتباه بزرگش را میداد و اتاناز شنیده بود که ایلیار بهش توجهی نداره و کلا بهش بی اعتماده اما اتاناز حالا که زندگی خوشی دتشت مدام دعا می کرد زندگی ایلیار هم خوش باشه

عاشقی یعنی همین

من همون کبوتر م
اما باهاشون فرق دارم
بالام کمی مشکی تره
با روی سیاه امده ام
میگن مریضا رو شفا میدی
امدم تا شفام رو هم بگیرم
بال بزنم دور گنبد طلات
مدام و هی دور بزنم
دخیل ببندم به دخیل خونه ات
تا منم مثل اون مسیحی شفا بگیرم

 

*~~~~~~~~*

سخن نویسنده

عشق را هر نوع می توان معنی کرد گاهی وقتا داستان های که خدا می نویسه خیلی شیرین تر از دیگر داستان هاست این رمان بر پایه ی واقعیت نوشته شده امیدوارم مورد قبولتون واقع باشه.اگه خدا یاورم بشه رمان های دیگه ام رو هم می نویسم

ممنون از همه ی دوستانی که در این مدت پشتوانه بودند برام و منو در روند این رمان همراهیم کردند
تشکر ویژه از مدیر سایت خنگولستان دارم و این رمان رو تقدیم می کنم به بر و بچه های خنگول

یا علی مدد

پایان رمان

۹۷/۶/۱

 

*~~~~~~~~*

قسمت اول | هنوز کودکم ◄

قسمت دوم | کودک بزرگ ◄

قسمت سوم | پایان غم و درد ◄

قسمت چهارم | نفرت ◄

قسمت پنجم | جشن نامزدی ◄

قسمت ششم | غیر قابل نفوذ ◄

قسمت هفتم | رفیقا ◄

***

قسمت هشتم | درس رفاقت ◄

قسمت نهم | عشق ◄

قسمت دهم | رفیق نامرد ◄

قسمت یازدهم | جسارت ◄

قسمت دوازدهم | جنون ◄

قسمت سیزدهم | رویا ◄

قسمت چهاردهم | ماه محرم ◄

قسمت پانزدهم | سرنوشت بد نوشت ◄

***

قسمت شانزدهم | فراموشت نمی کنم ◄

قسمت هفدهم | دیدار آخر ◄

قسمت هجدهم | چته عاشق ◄

قسمت نوزدهم | طبیب دل شکسته ام رضا ◄

قسمت بیستم | خواستگار ◄

قسمت بیست و یکم | شیرینی خورون ◄

قسمت بیست و دوم | ازدواج اجباری ◄

قسمت بیست و سوم | درک کردن ◄

بیست و چهارم | دیدار ◄

بیست و پنجم | تصمیم اشتباه ◄

قسمت بیست و ششم | عروسی ◄

قسمت بیست و هفتم | روزهای سخت ◄